سیاسی‌بازی در آموزش‌وپرورش ممنوع!
به گزترش هیرونی؛ اگر نقش بی‌بدیل آموزش‌وپرورش در تربیت نسل آینده را بدرستی درک کنیم، بی‌تردید اجازه نخواهیم داد که این نهاد حیاتی به میدان رقابت‌های سیاسی و جناحی بدل شود. آموزش‌وپرورش نه ابزاری برای قدرت‌نمایی سیاسی‌ست و نه محل تصفیه‌حساب‌های جناحی. اما متأسفانه، طی سال‌های اخیر، سایه سنگین سیاست‌زدگی بر این نهاد گسترده شده و به آن لطمه‌هایی جدی وارد کرده است.
در حالی که اولویت نظام تعلیم و تربیت باید تربیت انسان‌های مسئول، آگاه و توانمند باشد، در عمل، شاهد آن هستیم که انتخاب و انتصاب مدیران در بسیاری از موارد نه براساس تخصص و شایستگی، بلکه صرفاً با ملاک‌های سیاسی و جناحی انجام می‌شود. به‌جای توجه به توان مدیریتی، تجربه، تعهد و آشنایی با نظام آموزشی، گاهی تنها معیار، هم‌سویی فکری با جریان سیاسی حاکم یا سابقه فعالیت در ستادهای انتخاباتی است.
این نگاه محدود و جناح‌زده، چه در قالب اصول‌گرایی و چه اصلاح‌طلبی، وقتی مبنای انتخاب مدیران قرار می‌گیرد، ضربه‌ای سهمگین به آینده آموزش کشور وارد می‌کند. مدیران شایسته و متخصص کنار گذاشته می‌شوند و افراد کم‌تجربه یا فاقد صلاحیت صرفاً به‌دلیل هم‌سویی سیاسی بر مصدر امور می‌نشینند. چنین رویکردی نه‌تنها باعث بی‌ثباتی مدیریتی در آموزش‌وپرورش می‌شود، بلکه فرصت‌های طلایی برای اصلاح و ارتقاء نظام آموزشی را نیز از بین می‌برد.
چرخه معیوب تغییرات مدیریتی با هر دگرگونی در ساختار سیاسی کشور، به‌ویژه در سطح وزارت آموزش‌وپرورش، گواه این واقعیت تلخ است. در بسیاری از موارد، به‌محض تغییر دولت، مدیرانی که به جریان قبلی وابستگی داشته‌اند، برکنار می‌شوند؛ بدون آنکه کارنامه، توانمندی‌ها یا خدمات آنان مورد بررسی قرار گیرد. در مقابل، مدیران جدیدی منصوب می‌شوند که گاه فاقد حداقل‌های لازم برای مدیریت در نظام تعلیم و تربیت‌اند.
نتیجه چنین سیاست‌زدگی آشکار و نگران‌کننده‌ای، چیزی جز افت کیفیت آموزشی، سردرگمی دانش‌آموزان و معلمان، و تضعیف اعتماد عمومی به نهاد آموزش‌وپرورش نیست. در این میان، معلمان شایسته‌ای وجود دارند که با پشتوانه‌ای از دانش، تجربه و تعهد، می‌توانند مدیریت آموزش را به‌درستی بر عهده بگیرند؛ اما نه شناسایی می‌شوند، نه به‌کار گرفته می‌شوند و نه مورد حمایت قرار می‌گیرند.
ضروری است که با ایجاد یک سیستم نظارتی قوی و کارآمد، توانمندی‌های مدیران به‌صورت مستمر ارزیابی شود و فرآیند انتخاب مدیران براساس شایستگی، تخصص، کارنامه عملی و تعهد حرفه‌ای انجام گیرد. آموزش‌وپرورش نیازمند مدیرانی است که به‌روز، مسئولیت‌پذیر، آگاه به تحولات جهانی تعلیم و تربیت و دلسوز نسل آینده باشند؛ نه صرفاً وفادار به یک جریان سیاسی.
نگاه تنگ و بسته جناحی در آموزش‌وپرورش، خسارتی بزرگ به فرزندان این سرزمین وارد کرده و آینده علمی، فرهنگی و اجتماعی کشور را تهدید می‌کند. وقت آن رسیده است که با بازنگری جدی در رویکردهای مدیریتی این وزارتخانه، آموزش‌وپرورش را از حاشیه‌های سیاسی دور کنیم و آن را به مسیر اصلی خود—یعنی تربیت انسان‌های فرهیخته، مسئول و متعهد—بازگردانیم.
نصرالله شفیعی؛
انتهای یپام//
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاهتان را بنویسید