ارز مسافرتی؛ توزیع رانت یا کنترل تقاضا
به گزارش هیرونی؛ اخیرا دولت میزان تخصیص ارز مسافرتی را دو برابر( از ۵۰۰ به ۱۰۰۰یورو) نمود. برخی تحلیل می‌کنند که دو برابر شدن سهمیه ارز مسافرتی به منزله توزیع رانت ارز برای مسافرت به خارج از کشور است و دولت از روی بی تدبیری در حال گسترش فساد می باشد.
کلیات این تحلیل را در شرایط عادی رد نمی کنم اما معتقدم باید آنرا در چارچوب هزینه_فایده نگریست.
توضیح بیشتر اینکه در شرایط عادی تخصیص ارز برای سه دسته باید انجام شود: تاجر، بیمار و دانشجو. اما در اقتصاد ایران شرایط عادی نیست و این کشور با هجمه اقتصادی دشمن از طریق ابزار ارز روبرو می باشد.
قبلا توضیح دادم که دولت برای کنترل نرخ ارز، تا جای ممکن باید تقاضای خارج از بازار مبادله را پاسخگو باشد و کنترل خود را بر جریان ارز تقویت نماید.
اکنون موضوع این است که اگر دولت تقاضای مسافر را تامین نکند در این صورت این تقاضا به سمت بازار آزاد حرکت خواهد کرد و در نتیجه با فشار تقاضا، نرخ بازار آزاد افزایش می یابد.
اقدام فعلی بازارگردان ممکن است منجر به شکل گیری تقاضای کاذب مسافرتی نیز بشود. یعنی افرادی به صورت صوری ادعای مسافرت کنند و ارز دریافتی با نرخ مبادله را در بازار آزاد بفروشند و کسب سود نمایند و در این سیر و روند ایجادی، هزینه ای بر دولت و اقتصاد تحمیل کنند؛ اما این هزینه کمتر از زمانی است که با عدم تامین تقاضای مسافر؛ بر بازار آزاد فشار وارد شود و نرخ ارز افزایش یابد. دقت شود.
راه حل این است که دولت جریان ارز مسافرتی را کنترل نماید و از طریق نظارت و رصد، صرفا به مسافران واقعی تخصیص ارز نماید. احتمالا و در صورت آماده بودن زیرساخت‌ها، یکی از این روش‌ها اینگونه باشد که بخش بیشتری از ارز مربوطه را در نمایندگی های ایران در مقصد مسافر تحویل نماید.
به هر حال موضوعات این چنینی را باید با در نظر گرفتن همه جوانب و زوایا و در چارچوب هزینه_فایده تحلیل کرد.
انتهای پیام//
دیدگاهتان را بنویسید